بنام آفریننده آدم و حوا

سلام ، یه سلام از اعماق این دله تنها به شما گل های روزگار 

خدا ، اگر قرار است او را از من جدا کنی حرفی نسیت ، فقط بگذار یک

شب ماله من باشد و من ماله آرزو هایم باشم شبی تا طلوع خورشید در

پناه او باشم کسی که آرزومه  ، کسی که بعد از تو امید زندگیمه.

می خواهم سر روی شانه هایش بگذارم و آرام توام با بغض و لرزش دست

بگویم که دوستش دارم و فقط برای او زنده ام . او با دستان گرمش مرا

نوازش کند و من آرام و بی صدا همچون مرغان دریایی از ساحل زندگی

عبور کنم و در دریای با صداقت گریه هایم غرق  شوم